آيه شماره 56  از سوره مبارکه فرقان

بشارتگر
 وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا
(ای پیامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم!
 1- انبیا ضامن وظیفه‏ى خود هستند، نه نتیجه. «و ما ارسلناك الا مبشّراً و نذیرا»
2- در ارشاد و تبلیغ، هشدار و مژده در كنار هم كارساز است. «مبشّراً و نذیرا»
3- انبیا حقّ اجبار مردم و سیطره بر آنها را ندارند. «الاّ مبشّراً و نذیرا»
4- انسان، به هشدار بیشتر نیاز دارد تا بشارت. (كلمه‏ى «نذیر» صیغه‏ى مبالغه و نشانه‏ى تأكید است) «نذیرا»